Open VLD hoopt op voortzetting wanbeleid

Sommigen willen de punten al tellen voor de kaarten geschud werden. Vorige week kregen we eindelijk het nieuws in de pers: Open-VLD-Zedelgem gaat in kartel met Nieuw dat op zijn beurt in kartel gaat met CD&V en komt op met drie personen. Nieuws ? Eigenlijk is het de bevestiging van een gerucht dat met inbegrip van de namen als enkele maanden de ronde doet. “We kunnen niet ontkennen dat de fusie met Nieuw een opportune keuze is. Het betekent hopelijk een voortzetting van het huidig beleid.”, klinkt het bij Open-VLD. Enkele jaren terug klonk het nog zo : “We zullen ons verder focussen op een aantal cruciale dossiers waar de huidige meerderheid in tekort schiet.”

Veel blijkt er nog niet verbeterd. Als we kijken hoever we vandaag staan inzake verkeersveiligheid dan lezen we dit in het verslag van de gemeenteraad van 29 september 2011 : De gemeenteraad neemt kennis van het concept beleidsplan van het gemeentelijk mobiliteitsplan en bespreekt het in aanwezigheid van het studiebureau belast met de opmaak ervan. Dure woorden dus om te zeggen dat het bestuur nagenoeg niks gedaan heeft inzake verkeersveiligheid maar omdat dat moeilijk kan toegeven worden, laat men een studie hierover uitvoeren. 

Om een concreet voorbeeld te geven: vijf jaar terug was er in de Rembertstraat bijna een dodelijk ongeval met een studente, de sportieve Hanne heeft het amper overleefd (drie zware hersenbloedingen, klaplong, gebroken rugwervels) en is vandaag nog steeds niet volledig hersteld. Vroeger was er een kilometer verder een ongeval tussen twee studenten en een wagen waarbij de ene student onmiddellijk overleed en de andere een open schedelbreuk had. Vandaag heeft het gemeentebestuur toch al de opdracht gegeven aan een studiebureau om na te denken van hoe we hieraan iets kunnen doen.

Wel ik hoor niet bij de mensen die hopen op een voortzetting van zo'n beleid.

Burgemeester Verhegge treedt N-VA bij: “Dit is Vlaamse kermis”

Hoera, hoera : de parkeerproblemen van Zedelgem-dorp zijn opgelost, in theorie althans. Nabij de vroege Aldi is er een overduidelijke parking: iedere parkeerplaats heeft zijn eigen paal voorzien van enkele bordjes, idem als de parkeerplaat ernaast. We zijn nu december en dus mogen we toegeven dat het wat weg heeft van een rij kerstbomen.

Er zijn plaatsen voor kort-parkeren, voor lang-parkeren en gewoon. De twee laatste liggen er wat verdoken bij. Het geheel zorgt zelfs na de reclamecampagne nog steeds voor de (on)nodige verwarring en onzekerheid over het boete-risico.

Zo is men vergeten dat het soms gaat om een bezoek dat onbedoeld meer dan een uur kan duren. Een bezoek aan de huisarts, aan de kinesist, aan de tandarts, aan de kapper, ... lukt soms als je direct aan de beurt bent. Als er echter iemand (of meerdere personen) nog voor zijn, dan heb je het wel vlaggen.

Terecht zijn de meeste handelaars en vrije beroepen hiermee niet tevreden. Ze werden niet eens geraadpleegd maar leiden wel verlies door nieuwe regeling. Volens de burgemeester zou de commissie verkeersveiligheid boter op zijn hoofd hebben bij deze beslissing maar hij vergeet dat dit een adviserende commissie is, en dus heeft het schepencollege (of de gemeenteraad) hierin het laatste en beslissende woord. Zij zijn trouwens ook bevoegd om deze beslissing terug te draaien. Misschien is het alleen de vrees voor gezichtsverlies (omdat het drukken en de distributie van de informerende folders veel geld gekost heeft) om in te zien dat het veel beter en gemakkelijker kon.

In de meeste gevallen zal het toelaten om 2 uur te parkeren niet veel meer auto's betekenen dan de toelating voor 1 uur. Als je boodschap of consultatie gedaan is dan blijf niet extra omdat de twee uur nog niet opgebruikt zijn, ofwel vertrek je ofwel doet je nog een boodschap waarvoor je anders 's anderdaags zou terugkeren. De vermindering van het aantal wagens is grotendeels beperkt tot die situatie waarbij iemand zijn boodschappen gaat doen buiten de blauwe zone en gaat dus duidelijk ten koste van onze middenstand en vrije beroepen.

Vandaar dat wij bij N-VA beslist hebben om een actie te organiseren met als thema: Dit is Vlaamse kermis, een citaat ontleend aan onze burgemeester. Dit parkeerplan is er gekomen door een gebrek aan inspraak. Deze mentaliteit is tekenend voor het huidig beleid: er is een ruime meerderheid en men denkt dat men de rest mag verwaarlozen. Dus meer dan tijd voor een ander beleid.

Regeringsvorming: eerst zien zei de blinde ...

De laatste gemeenteraad (24 november) was, naar gewoonte, nogal lauw. Alsof het die avond voetbal was, alsof iedereen nog een andere afspraak had, werd de agenda op een drafje afgemaald. Kortom, een gemeenteraadszitting om vlug te vergeten. Doen we dan ook, dus zeker keer iets over onze toekomstige federale regering.

In november is het vlug gegaan. We hebben een regeerakkoord. Met de tweeloop van een extreem hoge rente voor staatspapier en een eerste daling van de rating voor België tegen het hoofd van de twijfelende Di Rupo, werd plots alles mogelijk. In enkele weken tijd kwam er een begroting met een tekort van minder dan 3%. Daarbij ging men uit van een groei van 0,8% terwijl internationale specialisten stellen dat de groei misschien zelfs negatief zou kunnen worden. Indien men hiermee en met het kosten van de reddingsoperatie (?) van Dexia (inclusief de waarborg van de Arco-beleggers/spaarders) dan zou enkele miljarden meer moeten bespaard worden en dus zou dit niet in evenwicht kunnen gehouden worden met de eisen van de Waalse vakbonden en met de Europese eis om onder de 3% te blijven. Met de andere Europese eisen voor een gezonde begroting werd geen rekening gehouden. In enkele dagen daarna was de rest van akkoord rond. Hopen maar dat Europa de inspanningen apprecieert en geen monsterboete oplegt.

Laat ons positief blijven, het akkoord is er. Nu zullen we zien wat de voorkeur krijgt, het belang van het land of de postjes. Zal men zich spiegelen aan de Vlaamse regering waar N-VA het belangrijk vond om in moeilijke tijden het voorbeeld te geven: het aantal ministers ging van 11 naar 9, de kabinetten werden met ruim 40% verminderd (van 500 tot 288), N-VA-er Peumans vroeg zelf om zijn wedde als parlementsvoorzitter te verminderen en in de toekomst wordt er gesnoeid in de wedde van ministers en parlementairen en in een eventuele opstapvergoeding. Met zo'n voorbeeld krijg je er begrip voor dat er financieel minder mogelijk is dan voorheen.

Straks zien we of in de regering Di Rupo 1 het aantal ministers van 15 naar 12 gaat. 12 is eigenlijk een perfect getal om te verdelen onder 6 partijen : de verdeling van de bevoegdheden kan dan in evenredigheid gebracht worden met het relatief belang van iedere partij. Of zal men het nog eens goed inpeperen dan het een regering is die gedomineerd wordt door franstaligen, waar de Vlaamse meerderheid als tweederangsburgers beschouwd worden : de Vlamingen die 60% van de bevolking uitmaken zullen misschien moeten slikken dat het aantal Vlaamse ministers een minderheid zal zijn. Zal men de overbodige staatssecretarissen afschaffen? Zal men het aantal kabinetsleden van 900 terugbrengen tot niet meer dan 550?

Of wordt het alleen de burger die moet besparen en gaat de graaicultuur lustig verder?

Eerst zien zei de blinde !

De Dexia-redding – wat kost dat voor een Zedelgems gezin ?

Zedelgem bezat vroeger, via de Gemeentelijke Holding, voor bijna 850.000 euro Dexia-aandelen met mooie dividenden. Jaarlijks ruim 100.000 euro, schat ik. Bij de opgedrongen kapitaalsverhoging van 2009, kocht Zedelgem 30.967 nieuwe aandelen aan 8,26 €/aandeel of 11 € per inwoner. Zowat alle gemeenten deden mee, veelal in dezelfde mate. De Vlaamse uitschieters die voor meer dan 40 € per inwoners intekenden, waren Blankenberge (80 €), Oostende (54 €), Knokke-Heist (43 €) en Antwerpen (42 €)¹.

Op de nieuwe aandelen werd 13% beloofd, ongelooflijk veel maar de vroegere rendementen waren ook heel hoog geweest. Uiteindelijk was er 7% op de nieuwe aandelen, nog minder op de oude, voor Zedelgem was dit in totaal 31.079 € in 2010, veel minder dan vroeger. Met de vereffening van de Gemeentelijke Holding zijn de aandelen in rook opgegaan maar er zal iets gerecupereerd worden via de Vlaamse Gemeenschap (zodat het indirect toch door de Vlamingen betaald wordt). Adieu 1,1 miljoen € Dexia-aandelen, adieu rendementen, maar wel behoud van de rentelasten voor de leningen nu bij Dexia Bank België.

Klacht indienen bij de rechtbank, suggereerde Vlaams Belang. Ook al winnen we het proces, dan zal er toch geen schadevergoeding kunnen uitbetaald worden, repliceerde de schepen. Toen kwam een uitgebreide tussenkomst van sp.a-er Boffel. Het lange epistel samenvattend ging het over onverantwoorde speculatie met gemeentegeld en dus schuldig verzuim vanwege de gemeente en zakkenvullerij via de zitpenningen. Hij werd hierin deels gevolgd door Groen!. Raadslid Feys merkte terecht op dat vooraf steeds het advies gevraagd werd van de gemeente-ontvanger en dus iemand die vertrouwd is met deze moeilijke materie. Vooral de cynische opmerkingen vanuit sp.a-hoek hadden een hoog vaudeville gehalte : de grootste verliezers zijn voornamelijk steden met een socialistisch bestuur, die vroeger al veel Dexia-aandelen hadden en er meer dan gemiddeld bij kochten. Meer nog Jean Vandecasteele, de Oostendse sp.a-burgemeester was de enige West-Vlaamse bestuurder in de Gemeentelijke Holding. Ook Knokke-Heist met Lippens (broer van ...) als burgemeester is een grote verliezer. Je mag niet verwachten dat onze Zedelgemse raadsleden de risico's van zo'n kapitaalsverhoging beter kunnen inschatten.

De verliezen die we met zijn allen zullen moeten dragen, zijn enorm. De vereffening van de Gemeentelijke Holding bv. kost de Vlaamse regering, die door de federale onder druk gezet werd om deel te nemen aan het reddingsplan van Dexia, 265 miljoen euro of voor ieder Vlaams gezin ruim 100 euro. Zo komt o.m. de kindpremie voorzien voor volgend jaar in het gedrang. Dan hebben we het nog over de andere verliezen door het debacle van Dexia waarvan vandaag het aandeel nog minder dan een halve euro noteert en waarbij de federale regering nog voor een veel kapitaal borg staat.

We kunnen stellen dat de totale kost voor de Dexia-reddingsoperatie en de gevolgen ervan per gezin honderden euro of meer bedraagt. Daarom is het nodig dat men alle mogelijkheden gebruikt om te onderzoeken en te vinden wat er juist gebeurd is en wie hiervoor verantwoordelijkheid draagt. Het is een schande dat de traditionele partijen van ons land (inmiddels met uitzondering van sp.a maar hierin niet gevolgd door de PS) weigeren om een onderzoekscommissie in te stellen. Blijkbaar is het bestelen van gewone burgers door toppolitici geen misdaad of misdrijf meer.

1Cijfers van VVGS over de kapitaalverhoging Gemeentelijke Holding 2009 gepubliceerd in Het Nieuwsblad

Dexia, zoals ik het begreep.

“We wisten in 2008 al dat de Fransen eigenlijk een strategisch plan hadden om een eigen Franse bank af te splitsen van de Dexia-holding. In die tussenperiode werden er enorme liquiditeiten versast van België naar Parijs. Tegelijk werden alle risico's in België gezet,” (J. Crombez, sp.a in Knack, 2/11/2011)

Dexia Bank België is 'gered', ttz. teruggekocht door de Belgische regering voor 4 miljard euro. Dat is niet te duur als men geen rekening zou houden met de waarborg van meer dan vijftig miljard euro voor eventuele verliezen op de restbank, de 'bad (slechte) bank”: de groep is gesplitst in Dexia België, Dexia-Frankrijk en een restbank..

Hoezo teruggekocht? Ooit hadden we het Gemeentekrediet, eigendom van de gemeenten en provincies. Zowat 15 jaar terug kwam dit Gemeentekrediet in een stroomversnelling: groei door opkoop van Banque International à Luxembourg, naamsverandering tot Dexia inkoop/fusie met Crédit Local de France, uittrede van de overheid uit het kapitaal (om te voldoen aan de criteria om de Euro te kunnen invoeren) : de dubbelbank Dexia België-Frankrijk (de Dexia-holding) werd een private wereldbank waarvan de oorspronkelijke Belgische aandeelhouder, intussen Gemeentelijk Holding genaamd ongeveer de helft van het kapitaal bezat. Dexia-groep groeide, maakte winst, deed overnames o.a. van Artesia, zelf de fusie van Paribas België en Bacob (waardoor via Arco, het ACW een belangrijke aandeelhouder werd).

De Gemeentelijke Holding verzorgde zijn aandeelhouders met hoge dividenden (uit winst en omzettingen van aandelen) zodat het nog maar voor minder dan een zesde eigenaar is van de groep.

Dexia nam grote risico's om sneller te groeien. Het werd een hefboomfonds. Zo bezit het vandaag een 4 miljard Griekse staatspapier (= meer dan alle Nederlandse banken samen) en grote participaties in de Amerikaanse immobiliën. Toen werd het heel onzeker of dit ooit terugbetaald zou worden. De koers zakte in elkaar en de regering moest bijspringen om het failliet af te wenden. Ook de Gemeentelijke Holding vroeg zijn aandeelhouders om te helpen: met de belofte van een dividend van 13% (nota bene in volle bankencrisis) kochten de meeste gemeenten, ook Zedelgem een pak nieuwe aandelen, aan de prijs van 8,26 €/aandeel.

Toen werd het echte waanzin : een groot deel van de kapitaalinbreng werd geleend van Dexia met Dexia-aandelen als onderpand. De afbouw van verliesposten verliep trager dan verwacht, de koers zakte enorm, andere banken wilden niet meer lenen, het liquide geld werd versluisd van Dexia België naar Dexia Frankrijk maar de Dexia-groep was virtueel failliet. De Belgische en Franse overheid brachten de redding door splitsing waarbij onze regering van lopende zaken 4 miljard euro betaalde om Dexia-België terug te kopen en zorgde voor een waarborg op de restbank van ruim 50 miljard. Door deze opsplitsing mocht de Gemeentelijke Holding Dexia niet meer inschrijven aan 8,26 € maar aan de reële koers van ongeveer 1/10 : het negatief vermogen (het gat in de kas) van deze holding werd ongeveer 900 miljoen euro en besliste men om (binnenkort) over te gaan naar een vereffening: de aandelen én de inkomsten via royale dividenden van de gemeenten zijn verdwenen als sneeuw voor de zon.

Uit de hoorzittingen blijkt dat er toch veel onregelmatigheden gebeurd zijn, dat getuigen zoals L. Coene (Nationale Bank) zich verstoppen achter het beroepsgeheim of J.P. Servais (CBFA, voorheen Bankcommissie) achter mogelijke grote gevolgen van het vrijgeven van informatie. Toch weigeren de traditionele partijen nog steeds om een parlementaire onderzoekscommissie op te richten. De beheerders van Dexia en van de Gemeentelijke Holding (toppolitici van de traditionele partijen die hier een bij-jobke hadden van jaarlijks 20.000 € bruto, zonder de zitpenningen) zeggen nu met zijn allen dat ze niets verkeerd gedaan hebben. Ja, de stinkende potjes moeten gedekt blijven en de gewone burger betaalt het gelag.

Gladheidsbestrijding: Open brief voor een menselijke benadering

De toelichting in de gemeenteraad over het strooiplan bij gladde wegen had het alleen over de autowegen en fietspaden; ook de oppositie vond dit blijkbaar gewoon. Over de voetpaden en bushaltes geen enkel woord.

Ook over de mensen die door een beperking (leeftijd, beperkte mobiliteit) niet in staat zijn om hun stoep ijs- of sneeuwvrij te maken geen enkel woord. Juist voor deze personen betekent een gladde stoep een hoog valrisico en is dus levensbedreigend.

Volgens het Wetenschappelijk Instituut Volksgezondheid valt een derde van de personen van 65 jaar en ouder ten minste één keer per jaar en 5% hiervan gaat gepaard met een fractuur. Voor Zedelgem zijn dit dus ongeveer 75 valfracturen per jaar, enkele ervan zijn levensbedreigende heupfracturen.

Een gemeentelijke overheid die zorg draagt voor zijn inwoners houdt hiermee rekening. Een “sneeuwtelefoon” is dus meer dan wenselijk. Vandaar deze open brief...

Open brief aan de burgemeester en leden van gemeenteraad van Zedelgem i.v.m. het gladheidsbestrijdingsplan

Geachte Heer Schepen Haesaert,

Geachte Heer Burgemeester en leden van het Schepencollege,

Geachte leden van de Gemeenteraad,

In de laatste gemeenteraad was er een punt toegevoegd aan de agenda dat onze bijzondere aandacht weerhield, namelijk de vraag naar de planning van de gladheidsbestrijding. U heeft een duidelijk antwoord gegeven voor wat betreft het strooien van de wegen gebruikt voor en door voertuigen : er is een voorraad van 200 ton strooizout,de firma RTS zal de autowegen strooien, de fietspaden zullen door eigen personeel ijsvrij gehouden worden.

Een keurig antwoord, de fractieleiders van de oppositie hadden wat lauwe opmerkingen over het feit dat deze voorraad, zowat 60 procent van wat vorige winter verbruikt werd, mogelijks te klein zou zijn of gniffelden toen bekend werd wie de werken zou uitvoeren maar de toewijzing is terecht gegaan naar de goedkoopste aanbieder. Eigenlijk moeten we u volmondig gelijk geven, 200 ton strooizout neemt veel ruimte in, er kan desnoods nog bijbesteld worden, extra ruimte voor meer voorraad zou heel wat duurder uitvallen en de werken worden uitgevoerd door de goedkoopste aanbieder. Dit was het dan, pijnlijk...

Pijnlijk, omdat het gladheidsbestrijdingsplan van onze gemeente is eigenlijk alleen gericht is op voertuigen, niet op mensen en op de risico's die ze lopen. Zoals ik ook vermelde in mijn blog (zillegem.blogspot.com) moet een modern, hedendaags bestuur het streefdoel zijn van onze gemeenteraad. We moeten ons inzetten voor een bestuur dat zich niet beperkt tot wat moet maar tot wat kan gedaan worden om Zedelgem beter en mooier te maken. Het ging hem dus over (verkeers)ongevallen vermijden, maar niet over het valrisico van voetgangers. We hoorden dus niets over de voetpaden en bushaltes. Uiteraard moet je als verantwoordelijke burger sneeuw ruimen voor je huis maar er is meer dan dat.

Er zijn voetpaden langs akkers en weilanden, langs onbewoonde huizen, langs huizen waarvan de inwoners niet (meer) in staat om zelf de sneeuw te ruimen of zout te strooien. Voor heel wat ouderen of minder mobiele personen is het ruimen van winterse neerslag op het voetpad een groot probleem. Niet allen hebben het geluk om hiervoor een beroep te kunnen doen op buren, vrienden of familieleden. Het is niet alleen een kwestie van te voldoen aan de wettelijke verplichting van het ruimen van de gladheid maar daarnaast vormt dit voor deze mensen zelf een belangrijke veiligheidsrisico als ze buiten de deur komen bv. om hun noodzakelijke boodschappen te doen.

Gladheid draagt in belangrijke mate bij tot het valrisico en dus op het fractuurrisico, ongeveer 5 % van alle vallen bij ouderen resulteert in een fractuur, het breken van een van de beenderen¹. 65-plussers vormen ongeveer 20 % van onze bevolking. Het risico op een heupfractuur bedraagt 1 per 1000 voor een 65-jarige man maar loopt op tot 17 per duizend bij de 85-jarigen, voor vrouwen is het risico ongeveer dubbel zo hoog. De toename van het valrisico blijft de belangrijkste oorzaak voor deze toename met de leeftijd van het aantal heupfracturen². Uit meerdere studies blijkt dat de totale mortaliteit in het eerste jaar na een heupfractuur circa 25 % bedraagt, in gewone taal: als je je heup breekt, dan heb je 1 kans op 4 dat je binnen het jaar komt te sterven. Als door een breuk van de heup de dijbeenkop moet vervangen worden, dan verhoogt dit overlijdensrisico ongeveer tot 1 op 3³. Het risico dat je nadien niet meer zelfstandig kan wonen, en naar een tehuis moet is vergelijkbaar. Dit alleen voor wat betreft heupfracturen zonder het dus te hebben over polsfracturen die veel meer voorkomen is maar met veel minder overlijdensrisico of over wervelindeukingen. Het is aangetoond dat in België in 1993 1% van alle sterfgevallen (alle leeftijden) het gevolg waren van een accidentele valpartijen en/of osteoporose⁴. De ernstige gevolgen van een heupfractuur verklaren waarom men zoveel inspanningen doet (keuze van medicatie, aanpassing van woning of opname in een tehuis, hulpmateriaal) om dit risico te verminderen. Het is dus ook onze plicht om hier aan mee te werken.

Ook de gemeente heeft hier een verantwoordelijkheid. Zij kan er toe bijdragen dat de bejaarde of minder mobiele, zorgbehoevende mensen kunnen geholpen worden om de stoep voor hun huis ijsvrij te houden. Zoals reeds in zoveel gemeenten dikwijls op vraag van de lokale N-VA-mandatarissen vragen we de oprichting van een Sneeuwtelefoon. Dit is een gemeentelijke dienst die op vraag van ouderen en minder mobiele, zorgbehoevende mensen ervoor zorgt dat hun stoep sneeuw- of ijsvrij wordt gemaakt. Deze dienstverlening moet niet gratis gebeuren, zo vraagt men in Ieper hiervoor 10 euro maar soms is dit ook een kleiner bedrag. De bevoegde gemeente- of OCMW-diensten kunnen bepalen wat hiervoor een correcte vergoeding is.

Daarnaast is er nog het probleem van de voetpaden en de haltes op de onbebouwde plaatsen. Vooral deze die regelmatig gebruikt worden, zouden moeten geruimd worden zoals de fietspaden. Nu zien we dikwijls dat bij de bushaltes de bus gewoon op de weg blijft voor het in- en uitstappen. De plaats die gewoonlijk hiervoor gebruikt wordt, is soms spiegelglad of bedekt met smeltende sneeuw. In dit laatste geval zou het gebruik ervan door de bus ervoor zorgen dat de wachtende reizigers een pak natte smeltende sneeuw over zich heen krijgen. Ook het ploeteren doorheen die ijs- en sneeuwmassa om in of uit te stappen is ook niet zo aangenaam.

Wij hopen dat het schepencollege spoedig ingaat op deze vragen zodat in de toekomst de mensen centraal komen in het gladheidsbestrijdingsplan en niet alleen de voertuigen, zodat de veiligheid en de gezondheid een prioriteit worden,

Namens N-VA-Zedelgem

Jef Bogaert, voorzitter,

1Kwaliteitsinstituut voor Gezondheidszorg. Tweede Herziene Richtlijn Osteoporose, CBO, Utrecht, 2002

2Standaard Osteoporose van het Nederlandse Huisartsen Genootschap

3Tjang GCH, Koppert CL et all. Vervanging van de dijbeenkop wegens een heupfractuur: prognostische factoren voor opnameduur, opname in een verpleeg- of verzorgingstehuis en sterfte. Ned. Tijdschr. Geneeskd. 2003; 147: 2483-7

4Wetenschappelijk Instituut Volksgezondheid. Osteoporose en heupfracturen. Episerie nr.17

WWW: Wat, waarom en wie ?

Wat?
Gisteren onze gemeenteraad bijgewoond, als toeschouwer.
Het schouwspel was niet fraai. Neen hoor, bij ons in Zedelgem wordt er op de zitting van de gemeenteraad niet gescholden of gevochten, integendeel. Bij ieder punt neemt de verantwoordelijke schepen het woord en geeft een toelichting, soms is dit zelfs beperkt tot het voorlezen van een kort tekstje, misschien heeft hij/zij dit kattebelletje zelfs laten opstellen door 'de administratie'. Bij de te verwachten punten reageert de oppositie en krijgt dan een beleefd antwoord van de verantwoordelijke schepen, soms beperkt zich dit tot 'we zullen dit navragen'. Ook vorige keer was dit zo, evenveel ambiance als een natte dweil.

Het zou een laboratorium moeten zijn van ideeën, niet een stemmachine die vooral uit ja-knikkers bestaat. De meerderheid heeft soms goede voorstellen maar de oppositie laat dikwijls kansen liggen om deze nog beter te maken, om samen de gemeente echt te besturen.

Waarom?
Daarom deze blog, kritiek vanop de zijlijn zodat ons gemeentelijk beleid opstijgt van een 'Zillegems bestier' tot een modern, hedendaags bestuur. Een bestuur dat zich niet beperkt tot wat moet gedaan worden, maar doet wat kan gedaan worden om Zedelgem beter en mooier te maken.

Deze blog wil een aansporing zijn om vanuit mijn engagement, met het hart op de tong, stimulaties te geven, prikkels voor een beter bestuur. Geen elektrocutie maar stimulerende prikkels zoals een pacemaker een verzwakt hart terug op ritme brengt. Zowat om de week een nieuwe blog om de lethargie (= ziekelijke slaapzucht) te verdrijven.


Deze blog draag ik op aan mijn voorvaders en verwante familie die onze gemeente mee bestuurden : mijn grootvader Joseph-Henri Bogaert (1881-1949), raadslid en mijn overgrootvader Eduard Bogaert (1847-1933), ooit voorzitter van de Commissie van de Openbare Onderstand. Ook langs de kant van mijn grootmoeder, kleindochter van Felix Himpens-Van Parijs vinden we meerdere gemeenteraadsleden, vooral in groot-Zedelgem en Oostkamp. Of zoals de volksmond zegt, het bloed kruipt waar het niet gaan kan.

Wie?
Toeschouwer langs de zijlijn maar heel geïnteresseerd. In mijn studentenjaren werd ik voorzitter van VUJO (VolksUnie-JOngeren)-Zedelgem. Ik was actief betrokken in de strijd tegen de geplande verkaveling van het Merkenveld en tegen de splitsing van de A-17 (nu E-403). In beide gevallen kregen we een beter alternatief gerealiseerd. Na de splitsing van de VU werd ik lid van de Nieuw-Vlaamse Alliantie en werd verkozen tot voorzitter van N-VA-Zedelgem. Uiteraard is er niet ook leven buiten de politiek: ik werk als zelfstandig medisch afgevaardigde bij 3DDD-Pharma en ben actief in het lokale sociale leven.